نهال آلو سانتا روزا پایه رویشی میروبالان

زمان گلدهی: زودگل

گرده افشانی: نسبتا خــود بــارور اما ترجیحا بــا یــک گرده زا (رقــم ژاپنی مانند شیرو) کشــت شــود.

میزان و عادت رشد: قـدرت رشــد درخــت متوسط با عــادت رشــد قائم و افراشــته

عملکرد: پربـار

زمان شروع محصول دهی: معمولا در سال سوم يا چهارم بعد از كاشت نهال

سال آوری: بیشتر درختان آلوها فاقد تناوب باردهی می باشند.

عمر اقتصادی: ۲۷ سال

• حساس به بیماری زنگ درختان میوه هسته دار
• حساس به بیماری سوختگی برگ آلو و سایر بیماری ها با منشا باکتریایی از جمله لکه باکتریایی و شانکر باکتریایی

شکل ظاهری/پوست: گرد مخروطی (قلبی شکل)، کمی نوک دار، رنــگ پوســت قرمــز- بنفش با لکه های زرد رنگ

طعم/گوشت: رنـگ گوشـت زرد کم رنگ مایـل بـه کرمی، آبدار و شیرین و معطر، میزان در نزدیکی پوست و هسته ترش مزه، بافت نسبتا سفت

هسته: چسبان و بزرگ، نسبتا بیضی و تخت

موارد مصرف: تـازه خـوری و فرآوری

فواصل کاشت:

در صورت استفاده از پایه های پاکوتاه: ۴-۳ × ۳-۲/۵

شرایط اقلیمی مناسب: در مناطق معتدل خنک با زمستان های سرد و تابستان های گرم و خشک، آلو محصول بيشتر و با كيفيت تری می دهد.

– آلو و گوجه به سرمای زمستان مقاومت دارند. مقاومت آلوهای شرقی (ژاپنی) به سرما كمتر از آلوهای اروپايی است و اغلب ارقام آلوی اروپايی تقريباً شبيه ارقام سيب مقاومت دارند.

– آلو و گوجه در اوايل بهار(معمولا قبل از گلابی و سيب) شكوفه می دهند، در نتیجه وجود سرمای ديررس بهاره در منطقه می تواند بر توليد اثر نامطلوبی بگذارد و كشت در داخل دره ها ونیز در شيب های روبه جنوب توصيه نمی شود. آلوهای شرقی معمولا زودتر از آلوهای اروپايی شکوفا می شوند.

– در مناطقی با سرمای زمستانه شديد، بهتر است نهال آلو و گوجه را در اواخر زمستان يا اوايل بهار به زمين اصلی منتقل نمود و در مناطقی با زمستان ملايم اين عمليات در پاييز نيز قابل اجراست.

– رطوبت نسبی بالا درزمان گل دهی موجب ريزش گل های آلو و گوجه می شود.

ارتفاع از سطح دریا: ۱۸۰۰-۱۰۰۰

عرض جغرافیایی: ۳۰ تا ۵۰

خاک مناسب: خاک های عميق شنی لومی با زهكشی مناسب و عاری از شوری و قليائيت با اسیدیته ی ۶ تا ۷ برای كشت آلو و گوجه مطلوب است.

آلو خاک های سنگين با زهکشی ضعیف را بهتر از ساير هسته دارها تحمل می كند
در نتیجه اين درختان به عنوان يكی از پايه های مناسب برای سايرهسته دارها در شرايط مذكور می باشند.

كشت آلوها در خاک های كم عمق و خشک موجب ايجاد پيچيدگی برگ و صمغ دار شدن ميوه ها (لكه صمغی) می شود.

آلوهای اروپایی در خاک های لومی نسبتا سنگين و رسی حاصلخيز، بهتر رشد و نمو می كنند.

آستانه تحمل شوری خاک ۱/۵ دسی زیمنس بر متر در شوری ۴/۳ دسی زیمنس بر متر شاهد کاهش ۵۰ درصدی محصول خواهیم بود.

نیاز نوری: نیاز به آفتاب کامل حداقل شش ساعت در روز دارد.

نیاز سرمایی: ۴۵۹-۴۳۶ ساعت و در برخی منابع ۶۲۷-۳۷۲ ساعت ذکر شده است.

نیاز حرارتی: ۹۰۹۹-۶۵۹۱ ساعت درجه رشد

نياز سرمايی ارقام اروپايی آلو تا حدودی كمتر از سيب هاست (به استثنای رقم پرزيدنت كه شبيه سيب است) و آلوهای شرقی كمتر از آلوهای اروپايی نياز سرمايی دارند و زودتر شکوفا می شوند.

نیاز آبی: آلو و گوجه گياهان نسبتا پرتوقعی از نظر آب می باشند و به خشكی سازگاری زیادی ندارند.

بروز كم آبی و تنش های خشكی به خصوص در مرحله ی رسيدن ميوه موجب کاهش كميت و كيفيت ميوه ی آلو و گوجه می شود.

رعايت نکردن دور منظم آبياری مخصوصاً در درختان جوان آلو موجب رشد نامطلوب درختان شده و از قدرت رويشی و زايشی درخت می كاهد.

هرس: به طور كلی هرس باروری در درختان گوجه و آلو مرسوم نبوده و فقط باید شاخه های نرک، شكسته و بيمار را حذف کرد.

چون آلوهای شرقی تمايل به باردهی سنگين تری دارند، در مقايسه با آلو های اروپايی به هرس بيشتری نياز دارند.

تربيت درختان گوجه بيشتر به شكل جامی و هرمی و آلو های شرقی به شکل جامی (open center) و اروپايی به شكل شلجمی (modified central leader) صورت می گيرد.