نهال آلو استنلی پایه رویشی

زمان گلدهی: دیرگل (گلدهی این رقم دیرتر از ارقام ژاپنی است)

گرده افشانی: خودبارور، نیـاز بـه گـرده زا نـدارد امـا کاشت یـک رقـم دیگر توصیه می شـود. میوه دهی بهتر با گرده افشانی با سایر ارقام اروپایی و گرده افشان خوب برای سایر ارقام اروپایی

میزان و عادت رشد: قدرت رشد متوسط تا زیاد و عمودی و گلدانی شکل

بسته به نوع پایه اندازه درخت استاندارد آن ۶-۵/۵ متر و اندازه ی درخت پاکوتاه آن ۳-۲/۵ متر است.

عملکرد: بالا

زمان شروع محصول دهی: معمولا در سال سوم يا چهارم بعد از كاشت نهال

سال آوری: اغلب آلوها فاقد تناوب باردهی می باشند.

عمر اقتصادی: ۲۵ سال

• مقاومت خوب به آفات و برخی بیماری ها
• حساس به بیماری غده سیاه هسته داران و لکه باکتریایی و پوسیدگی قهوه ای

شکل ظاهری/پوست: شـکل میوه تخـم مرغـی، رنگ پوست آبی تیره مايل به ارغوانی، گـرد روی میـوه زیـاد

طعم/گوشت: رنـگ گوشـت زرد کم رنگ مایل به سبز، مقدار قند بالا، سفت و خوش طعم و با کیفیت

هسـته: جـدا و بزرگ نسبت به میوه

موارد مصرف: دارای قند فوق العاده بالا مناسب برای تازه خوری و خشکباری ( در اروپا بیشتر به صورت خشکبار مصرف می شود)

فواصل کاشت:

در صورت استفاده از پایه های پاکوتاه: ۴-۳ × ۳-۲/۵

شرایط اقلیمی مناسب: در مناطق معتدل خنک با زمستان های سرد و تابستان های گرم و خشک، آلو محصول بيشتر و با كيفيت تری می دهد.

– آلو و گوجه به سرمای زمستان مقاومت دارند. مقاومت آلوهای شرقی (ژاپنی) به سرما كمتر از آلو های اروپايی است و اغلب ارقام آلوی اروپايی تقريبا شبيه ارقام سيب مقاومت دارند.

– آلو و گوجه در اوايل بهار(معمولا قبل از گلابی و سيب) شكوفه می دهند، در نتیجه وجود سرمای ديررس بهاره در منطقه می تواند بر توليد اثر نامطلوبی بگذارد و كشت در داخل دره ها ونیز در شيب های روبه جنوب توصيه نمی شود. آلو های شرقی معمولا زودتر از آلو های اروپايی شکوفا می شوند.

– در مناطقی با سرمای زمستانه شديد، بهتر است نهال آلو و گوجه را در اواخر زمستان يا اوايل بهار به زمين اصلی منتقل نمود و در مناطقی با زمستان ملايم اين عمليات در پاييز نيز قابل اجراست.

– رطوبت نسبی بالا درزمان گل دهی موجب ريزش گل های آلو و گوجه می شود.

ارتفاع از سطح دریا: ۱۸۰۰-۱۰۰۰

عرض جغرافیایی: ۳۰ تا ۵۰

خاک مناسب: خاک های عميق شنی لومی با زهكشی مناسب و عاری از شوری و قليائيت با اسیدیته ی ۶ تا ۷ برای كشت آلو و گوجه مطلوب است.

آلو خاک های سنگين با زهکشی ضعیف را بهتر از ساير هسته دارها تحمل می كند
در نتیجه اين درختان به عنوان يكی از پايه های مناسب برای سايرهسته دارها در شرايط مذكور می باشند.

كشت آلوها در خاک های كم عمق و خشک موجب ايجاد پيچيدگی برگ و صمغ دار شدن ميوه ها (لكه صمغی) می شود.

آلوهای اروپایی در خاک های لومی نسبتا سنگين و رسی حاصلخيز، بهتر رشد و نمو می كنند.

آستانه تحمل شوری خاک ۱/۵ دسی زیمنس بر متر در شوری ۴/۳ دسی زیمنس بر متر شاهد کاهش ۵۰ درصدی محصول خواهیم بود.

نیاز نوری: نیاز به آفتاب کامل حداقل شش ساعت در روز دارد.

نیاز سرمایی: در منابع علمی، نياز سرمای فيزيولوژيكی انواع آلوها ( برحسب گونه و رقم) بين ۴۰۰ تا ۱۵۰۰ ساعت دمای ۴ تا ۷ درجه ذكر شده است و نياز سرمايی انواع گوجه نيزبين۵۰۰ تا ۱۸۰۰ ساعت عنوان شده است.

نياز سرمايی ارقام اروپايی آلو تا حدودی كمتر از سيب هاست (به استثنای رقم پرزيدنت كه شبيه سيب است) و آلوهای شرقی كمتر از آلوهای اروپايی نياز سرمايی دارند و زودتر شکوفا می شوند.

نیاز آبی: آلو و گوجه گياهان نسبتا پرتوقعی از نظر آب می باشند و به خشكی سازگاری زیادی ندارند.

بروز كم آبی و تنش های خشكی به خصوص در مرحله ی رسيدن ميوه موجب کاهش كميت و كيفيت ميوه ی آلو و گوجه می شود.

رعايت نکردن دور منظم آبياری مخصوصاً در درختان جوان آلو موجب رشد نامطلوب درختان شده و از قدرت رويشی و زايشی درخت می كاهد.

هرس: به طور كلی هرس باروری در درختان گوجه و آلو مرسوم نبوده و فقط باید شاخه های نرک، شكسته و بيمار را حذف کرد.

چون آلوهای شرقی تمايل به باردهی سنگين تری دارند، در مقايسه با آلوهای اروپايی به هرس بيشتری نياز دارند.

تربيت درختان گوجه بيشتر به شكل جامی وهرمی و آلوهای شرقی به شکل جامی (open center) و اروپايی به شكل شلجمی (modified central leader) صورت می گيرد.