نهال شلیل انجیری پایه رویشی
﷼1,500,000
معرفی محصول
- فصل برداشت : میان رس
- استفاده : تازه خوری
- میزان باردهی : پربار
- زمان نگهداری : 1 هفته
- طعم : شیرین
- مانگاری روی درخت : ریزش پس از رسیدن
- میوه : درشت تخت و قرمز- زرد
- وضعیت هسته : چسبان
نهال شلیل انجیری پایه رویشی
نهال شلیل انجیری، ویژگی های برجسته
زمان برداشت: میان رس ۲۵ تیر
اندازه ی میوه: متوسط
مشخصات درخت
زمان گلدهی: میان گل طول دوره گلدهی متوسط
گرده افشانی: خودبارور
میزان و عادت رشد: دارای درختان کوچک اما قوی الرشد، نیمه باز
شروع محصول دهی: نهال شلیل ۲ تا ۳ سال بعد از کاشت شروع به میوه دادن می کند و در سال چهارم یا پنجم محصول اقتصادی تولید می نماید.
عمر اقتصادی: عمر اقتصادی درختان شلیل كم و در حدود ۱۲ تا ۱۵ سال است و به همين دليل در باغ های تازه احداث شده از درختان شلیل به عنوان گياهان پركننده فضا (فیلر) استفاده می شود. در صورت مراقبت های صحيح و اصولی (انجام هرس های منظم سالانه، آبياری و تغذيه مطلوب و …) عمر اقتصادی درختان شلیل به ۲۵-۲۰ سال نيز می رسد.
مشخصات میوه
شکل ظاهری/پوست: تخت با پوست قرمز تیره
طعم/گوشت: زرد- نارنجی، دارای بافت بسیار سفت، شیرین (با کمترین میزان اسید) با عطر و طعم و کیفیت عالی
قابلیت انبار مانی: بالا
قابلیت حمل ونقل: بالا
موارد مصرف: تازه خوری
کاشت و مراقبت نهال شلیل
فواصل کاشت: فواصل كشت درختان شلیل بستگی به نوع رقم و پایه و تربيت درختان دارد لذا، برای فرم های پاكوتاه و متوسط فواصل كشت ۳×۳ متر(سيستم مربعی) و برای درختان پابلند فواصل كشت ۴×۴ ويا ۴×۵ و يا ۵×۵ متر مناسب است. ۶*۴ ۹*۶ ۷*۶ ۶*۵/۵
شرایط اقلیمی مناسب:
– در آب و هوای معتدل گرم با تابستان های گرم و خشک و زمستان های فاقد یخ بندان های طولانی مدت رشد مناسبی دارد. مقاومت شلیل به سرما تا ۲۱- درجه سانتی گراد (دربرخی منابع ۲۳- درجه ی سانتی گراد) است.
– شلیل به دلیل زود گل بودن به سرمای دیررس بهاره حساس است و به گل های آن در۲- تا ۳- درجه سانتی گراد آسیب می رسد.
– با آب و هوای بارانی سازگار نیست. بسیاری از بیماری های جدی درختان شلیل مانند پیچ خوردگی برگ و پوسیدگی قهوه ای در هوای مرطوب اتفاق می افتد.
– در صورت عدم وجود سرمای دیررس بهاره در منطقه، کاشت هلو و شليل در اراضی و تپه هايی كه شيب آن ها روبه جنوب است مطلوب بوده و بهترين كيفيت ميوه حاصل خواهد شد و در صورت وجود خطر سرمای ديررس بهاره، استفاده از شيب های روبه شمال به سبب دير باز شدن گل ها توصيه می شود.
ارتفاع از سطح دریا: تا ۲۰۰۰ متر(بستگی به رقم دارد)
عرض جغرافیایی: درختان شلیل بين عرض جغرافيايی ۳۰ درجه شمالی و ۴۰ درجه جنوبی پرورش داده می شوند و در عرض های جغرافيايی بالاتر، درجه حرارت حداقل زمستانه و يخ بندان بهاره موجب محدوديت كاشت شلیل می گردد.
خاک مناسب:
– بهترین رشد را در خاک های عمیق(۱/۵ متر) شنی لومی و نسبتا سبک با زه کشی خوب و اسیدیته ی ۶/۵-۶ دارد.
– ريشه های شلیل در برابر كمبود تهويه خاک بسيار حساس بوده و از غرقاب شدن (خصوصا درتابستان) به شدت صدمه می بينند.
– شلیل در خاک های با هدایت الکتریکی ۱/۷ دسی زیمنس بر متر به خوبی رشد می کند، ولی عملکردش درهدایت الکتریکی ۴/۳ دسی زیمنس بر متر تا حدود زیادی کاهش پیدامی کند. شلیل نسبت به شوری خاک و آب آبياری حساس تراز درختان سيب و گلابی است.
– در خاک هايی با زهكشی ضعيف و آهک زياد دچار كلروز ناشی از كمبود آهن می گردد.
نیاز نوری: برای توليد ميوه هايی با كيفيت و رنگ گیری بهتر مناطق آفتابی ارجح می باشند. حداقل ۸ ساعت آفتاب کامل در روز
نیاز سرمایی: بسته به رقم ۱۰۰۰ – ۴۰۰ (در برخی منابع ۷۵۰ تا ۱۲۰۰ ساعت ذكر شده است)
نیاز آبی:
– درختان شلیل نياز آبی نسبتا بالایی دارند و باید آب كافی به خصوص در اراضی شنی و سبک در دسترس درختان باشد تا كمترين خسارت از نظر كمی و كيفی به عملكرد و رشد رويشی درختان وارد آيد. بيشترين نياز آبی درختان شلیل در طی مراحل آخر رشد است.
– به دليل حساسيت ريشه های شلیل به شرایط غرقابی، بايد از آبياری بی رويه و بیش از حد به خصوص در اراضی با بافت سنگين و رسی خودداری كرد.
– تنش خشکی شدید منجر به کاهش میزان ذخایر درخت و حساسیت درخت به تنش یخ زدگی و حمله آفات و بیماری ها و کوتاهی عمر درخت می شود.
– کاهش خسارت تنش خشکی در درختان شلیل: هرس شدید تابستانه و تنک ميوه
هرس:
– درخت شلیل سنگین ترین هرس را در بین تمامی درختان دانه دار و هسته دار نیاز دارد و توصیه می شود که هر ساله ۷۰ درصد از شاخه های یک ساله سرشاخه زنی شوند تا در سال آینده میوه های درشت تر و مرغوب تری تولید کنند و درختان ضعیف نشوند. از طرف دیگر، رشد کافی شاخه در سال جاری، محصول دهی در سال بعد را فراهم می کند
– عمر درختان شلیلی که هرس نمی شوند به دلیل تولید محصول زیاد و ناتوانی درخت در تغذیه میوه ها و در نتیجه ابتلا به عارضه گرسنگی ریشه کاهش پیدا می کند و این درختان حساسیت بیش تری به بیماری ها و آفات مهمی مانند سوسک چوب خوار از خود نشان می دهند
– بهترین زمان هرس شلیل درست قبل از تورم جوانه است اگر هرس خیلی زود و در اواخر پاییز و اوایل زمستان انجام شود، خطر آسیب زمستانه افزایش پیدا می کند.
– تأخیر در زمان هرس پس از تورم جوانه ها نیز مناسب نیست و باعث کاهش قوای درخت می شود.
– هرس تابستانه باید تا اواخر شهریور یا اوایل مهر خاتمه یابد و به تأخیر نیفتد.
تغذیه:
نياز درختان شلیل به كودهای ازته و پتاسه زياد بوده و معمولاً مقدار نياز آن ها در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد بيشتر از درختان سيب، گلابی و آلبالو است.
نقد و بررسی
هنوز نقد و بررسی ثبت نشده است.