نهال آلو سیمکا پایه رویشی

زمان گلدهی: دیرگل

گرده افشانی: خودبارور، نیاز به گرده زا ندارد اما وجود گرده زا کمیت و کیفیت میوه را افزایش می دهد. گرده زا: رقم خاکی

میزان و عادت رشد: قدرت رشـد درخـت متوسـط، عادت رشـد افراشـته و قائم

عملکرد: بالا و منظم

زمان شروع محصول دهی: معمولا در سال سوم يا چهارم بعد از كاشت نهال

سال آوری: بیشتر درختان آلو فاقد سال آوری هستند

عمر اقتصادی: ۲۵ سال

شکل ظاهری/پوست: میـوه قلبـی شـکل، رنـگ پوسـت قرمز تیـره با عدسـک های سـفید، ظاهـر میوه بسـیار جذاب

طعم/گوشت: رنگ گوشـت زرد، بافت محکم (استحکام خود را حتی در حالت رسیدن نیز حفظ می کند)، شیرین و خوش طعم

هسـته: جـدا

موارد مصرف: تازه خـوری

ماندگاری روی درخت: کمی تمایل به ریزش قبل از برداشت دارد.

فواصل کاشت:

در صورت استفاده از پایه های پاکوتاه: ۴-۳ × ۳-۲/۵

شرایط اقلیمی مناسب: در مناطق معتدل خنک با زمستان های سرد و تابستان های گرم و خشک، آلو محصول بيشتر و با كيفيت تری می دهد.

– آلو و گوجه به سرمای زمستان مقاومت دارند. مقاومت آلوهای شرقی (ژاپنی) به سرما كمتر از آلوهای اروپايی است و اغلب ارقام آلوی اروپايی تقريبا شبيه ارقام سيب مقاومت دارند.

– آلو و گوجه در اوايل بهار(معمولا قبل از گلابی و سيب) شكوفه می دهند، در نتیجه وجود سرمای ديررس بهاره در منطقه می تواند بر توليد اثر نامطلوبی بگذارد و كشت در داخل دره ها ونیز در شيب های روبه جنوب توصيه نمی شود. آلوهای شرقی معمولا زودتر از آلوهای اروپايی شکوفا می شوند.

– در مناطقی با سرمای زمستانه شديد، بهتر است نهال آلو و گوجه را در اواخر زمستان يا اوايل بهار به زمين اصلی منتقل نمود و در مناطقی با زمستان ملايم اين عمليات در پاييز نيز قابل اجراست.

– رطوبت نسبی بالا درزمان گل دهی موجب ريزش گل های آلو و گوجه می شود.

ارتفاع از سطح دریا: ۱۸۰۰-۱۰۰۰

عرض جغرافیایی: ۳۰ تا ۵۰

خاک مناسب:

– خاک های عميق شنی لومی با زهكشی مناسب و عاری از شوری و قليائيت با اسیدیته ی ۶ تا ۷ برای كشت آلو و گوجه مطلوب است.

– آلو خاک های سنگين با زهکشی ضعیف را بهتر از ساير هسته دارها تحمل می كند
در نتیجه اين درختان به عنوان يكی از پايه های مناسب برای سايرهسته دارها در شرايط مذكور می باشند.

– كشت آلوها در خاک های كم عمق و خشک موجب ايجاد پيچيدگی برگ و صمغ دار شدن ميوه ها (لكه صمغی) می شود.

– آلوهای اروپایی در خاک های لومی نسبتا سنگين و رسی حاصلخيز، بهتر رشد و نمو می كنند.

– آستانه تحمل شوری خاک ۱/۵ دسی زیمنس بر متر در شوری ۴/۳ دسی زیمنس بر متر شاهد کاهش ۵۰ درصدی محصول خواهیم بود.

نیاز نوری: نیاز به آفتاب کامل حداقل شش ساعت در روز دارد.

نیاز سرمایی: ۶۰۰-۵۰۰ ساعت

نیاز آبی: آلو و گوجه گياهان نسبتا پر توقعی از نظر آب می باشند و به خشكی سازگاری زیادی ندارند.

بروز كم آبی و تنش های خشكی به خصوص در مرحله ی رسيدن ميوه موجب کاهش كميت و كيفيت ميوه ی آلو و گوجه می شود.

رعايت نکردن دور منظم آبياری مخصوصا در درختان جوان آلو موجب رشد نامطلوب درختان شده و از قدرت رويشی و زايشی درخت می كاهد.

هرس: به طور كلی هرس باروری در درختان گوجه و آلو مرسوم نبوده و فقط باید شاخه های نرک، شكسته و بيمار را حذف کرد.

چون آلوهای شرقی تمايل به باردهی سنگين تری دارند، در مقايسه با آلوهای اروپايی به هرس بيشتری نياز دارند.

تربيت درختان گوجه بيشتر به شكل جامی و هرمی و آلوهای شرقی به شکل جامی (open center) و اروپايی به شكل شلجمی (modified central leader) صورت می گيرد.